حل مشکلات محیط زیستی و افزایش پلاستیک با بلاکچین و ارز دیجیتال

مارک بیلین، مدیر عامل شبکه بانتیز، گزارشی مبتنی بر تاثیر پاکسازی بر حامیان محلی تهیه کرده است:

با این حال، همه این پروژه‌ها در تلاش هستند تا مشکلات ناشی از ریختن زباله و تاثیر منفی آن بر کشورهای در حال توسعه را حل کنند.

محیط زیست و بلاکچین

بسیاری از پروژه‌ها به دنبال مقابله با مشکل آلودگی پلاستیک هستند. در پروژه ساحل بیت کوین (Bitcoin Beach) در السالوادور که توسط دوستداران بیت کوین حمایت و سرمایه‌گذاری می‌شود، پلاستیک‌های موجود در رودخانه قبل از رسیدن به دریا جمع‌آوری می‌شوند.

معمولا از مردم خواسته می‌شود تا برای کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی، کاری انجام دهند اما من نمی‌توانم یک مولکول CO2 را از هوا بیرون بکشم و به شما نشان دهم. مردم درباره محیط زیست، مخصوصا مکان‌های دورافتاده بسیار آلوده چیزهایی را می‌شنوند؛ اگرچه که درست است اما این حقایق و اتخاذ یک رویکرد برای از بین بردن این زباله‌ها با واقعیت روزمره اکثر مردم هیچ ارتباطی ندارد. اما من به دنبال راه‌حلی هستم که بتوانم به مردم کمک کنم که زباله‌ها را در سطح منطقه‌ای کشف کنند (مانند زمانی که اولین بار در گوگل مپ (Google Map) روی محل خانه خود زوم کردند).

به دلیل تحولاتی که در داده‌های جغرافیایی رخ می‌داد، لینچ توانست از این تحول استفاده کند. او توضیح می‌دهد که مطالعه داده‌های جغرافیایی چندین بار تکرار و تغییر پارادایم را پشت سر گذاشته است.

اگر نقشه را باز نگه دارید، می‌توانید به‌روز‌رسانی‌ها را در زمان واقعی مشاهده کنید. بنابراین اگر کسی مقداری زباله را ببینید و آن را در هر کجای دنیا جمع کند، می‌توانید محل آن را روی نقشه ثبت و به‌روز‌رسانی کنید. لینچ می‌گوید:

جایی که در کورک زندگی می‌کردم، در مسیر رفتن به دانشگاه مجبور بودم از یک منطقه پر از زباله عبور کنم. این اتفاق مربوط به سال ۲۰۰۸ بود و من با خود فکر می‌کردم که آیا می‌توانم از GIS برای نشان دادن محل این زباله‌ها روی نقشه و شروع مکالمه بین افراد محلی استفاده کنم؟ من می‌دانستم که به طور کلی زباله یک مشکل جهانی است، بنابراین اگر امکان شناسایی مسائل منطقه‌ای وجود داشت، ممکن بود علاقه در بین افراد ایجاد شود و از این طریق اقدامی برای حل این مشکلات صورت گیرد.

یک روز شخصی را با آیفون در ساحل دیدم که از آن برای ردیابی موقعیت مکانی خود استفاده می‌کرد. آن لحظه فکری به ذهنم رسید: چرا از این دستگاه تلفن همراه برای عکاسی و مستندسازی از زباله‌ها استفاده نکنیم؟

با این حال، ۷۰ درصد کشورهای در حال توسعه زباله‌های خود را به درستی مدیریت نمی‌کنند و زیرساختی برای جمع‌آوری و بازیافت زباله‌هایشان ندارند. در نهایت ۹۰ درصد کل زباله‌های پلاستیکی از طریق رودخانه‌ها وارد اقیانوس‌ها می‌شوند. بیشتر از طریق چند صد رودخانه در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین.

سپس، یک انقلاب محاسباتی رخ داد که در آن دانشگاه‌ها شروع به دسترسی به کامپیوترها و دولت‌ها شروع به فرستادن ماهواره‌ها به فضا کردند.

در سال ۲۰۱۹، ساحل خلیج مانیل در فیلیپین لقب “ساحل زباله” را به خود اختصاص داد زیرا این ساحل با زباله‌های پلاستیکی پر شده بود. سپس در یک پاکسازی بزرگ، ظرف چند ماه دوباره احیا شد. در ابتدا ۵۰۰۰ داوطلب بیش از ۴۵ تن زباله را از ساحل خارج کردند. قبل از ۲۰۱۸، شبکه بانتیز (Bounties Network) به ماهی‌گیران برای جمع‌آوری زباله‌ها حقوق پرداخت می‌کرد و به عنوان پاداش به آن‌ها توکن می‌داد. ادامه روند پرداخت حقوق، هم به تامین مالی معیشت ریسکی ماهی‌گیران و هم به تمیز نگه داشتن ساحل کمک می‌کرد.

لینچ برای اینکه این فرایند کمی سرگرم‌کننده‌تر به‌نظر برسد، یک رقابت جهانی با کشورهایی که همگی در تلاشند تا بهترین باشند ایجاد کرده است. در ابتدا ایرلند جایگاه اول را داشت اما هلندی‌ها از آن‌ها پیشی گرفتند.

منبع: https://iranbroker.net/blockchain-and-the-worlds-growing-plastic-problem

در سال ۲۰۱۲، زمانی که ابزارهای عالی و کاربردی در گوشی‌های هوشمند وارد شدند، لینچ درمورد چگونگی ثبت کردن داده‌ها سردرگم شده بود. او می‌گوید:

در میان زباله‌ها، چیزی که بیش از همه، راه خود را به دریا باز کرده پلاستیک است. در حال حاضر پنج جزیره پر از پلاستیک شناور در اقیانوس‌های مختلف در سراسر جهان وجود دارد که بزرگترین جزیره آن “لکه بزرگ اقیانوس آرام” نام دارد و وسعت آن سه برابر فرانسه است. این جزیره بین کالیفرنیا و هاوایی قرار دارد و با ۱.۸ میلیارد قطعه پلاستیک شناور که هر ساله باعث مرگ هزاران حیوان دریایی می‌شود، بزرگترین مخزن زباله اقیانوسی جهان شناخته شده است.

یکی از جالب‌ترین چیزهایی که در طول آخر هفته دیدیم این بود که در آن، انگیزه بیرونی افراد به انگیره درونی تغییر می‌کرد. بسیاری از شرکت‌کنندگان، صرفا به دلیل فرصت بی‌نظیر کسب درآمد در این رویداد شرکت کردند. با این وجود، هرچقدر بیشتر به‌صورت فردی با شرکت‌کنندگان ارتباط برقرار کردیم، فهمیدیم که کمک به بهبود محیط زیست باعث ایجاد یک حس موفقیت شخصی نیز در آن‌ها می‌شود.

ایده جذابی که داشتم این بود که به مردم به عنوان پاداش دستبند بدهم اما این کار عملی نبود. بنابراین به این نتیجه رسیدم که پاداش دادن به افراد با توکن، بی‌نهایت قانع‌کننده‌تر است!

ما توانستیم این اطلاعات کَمّی درباره سیاره را گرفته و آن را در کامپیوتر ذخیره کنیم. جغرافی‌دانان جهان متوجه شدند که نه تنها می‌توانند شکل زمین را ترسیم کنند، بلکه می‌توانند مواردی مانند میزان بارندگی یا سبز بودن چمن‌ها را نیز حساب کنند. از این اتفاق به عنوان انقلاب کَمّی در مطالعه جغرافیا یاد می‌شود.

در سال ۲۰۱۴ لینچ بیت کوین را تحت نظر گرفت و آن را دنبال می‌کرد، مخصوصا مفهوم اثبات کار را در زمانی که ماینرها برای ایمن کردن شبکه پاداش دریافت می‌کنند بسیار دوست داشت. زمانی که چند سال بعد اتریوم راه‌اندازی شد، لینچ متوجه شد که می‌تواند توکن خود را ایجاد کند که باز هم باعث شد ایده دیگری به ذهن او برسد!

بانک پلاستیک کانادا ملوانان کشتی را به جمع‌آوری پلاستیک از اقیانوس‌ها تشویق می‌کند و مدعی است که مراقبان پلاستیک تاکنون مانع ورود بیش از ۶۴ میلیون کیلوگرم پلاستیک به اقیانوس شده‌اند.

به این ترتیب، در سال ۲۰۱۵ لیتر کوین (Littercoin) ایجاد شد و در سال ۲۰۲۲، لینچ اولین بودجه خود را از پروژه کاتالیست (Project Catalyst) از کاردانو (Cardano) دریافت کرد.

لینچ ایده خود را به یک پلتفرم علمی شهروندی تبدیل کرد که در آن می‌توان داده‌ها را به‌صورت فرامحلی جمع‌آوری کرد:

شما لیترکوین را با پاکسازی محیط زیست به دست می‌آورید و می‌توانید آن را در فروشگاه‌هایی خرج کنید که دوست‌دار محیط زیست هستند! با انجام این کار یک چرخه دنباله‌دار ایجاد می‌شود.

تحریریه فارکسر ها