محدودیت‌های ریسک، که توسط سیاست‌های مدیریت ریسک بروکر انجام و سنجیده می‌شود، حداکثر ریسک بازاری را که یک بروکر می‌تواند متحمل شود را مشخص می‌کند.
بروکرهای کوچک ممکن است نتوانند خودشان تأمین‌کننده نقدینگی‌‌شان را انتخاب کنند، زیرا صرفا به خدمات Prime of Prime (PoP) برای محافظت از معاملات متکی هستند و محدود به تأمین‌کننده‌های نقدینگی‌ای هستند که PoP دسترسی به آنها را به بروکر می‌دهد.
روش‌های مدیریت ریسک همچنان در حال به روزرسانی‌اند و هیچ سیاست و روش استانداردی برای نحوه مدیریت ریسک بروکرهای فارکس وجود ندارد.
در چند درس قبل، تعدادی از مفاهیم مدیریت ریسک از جمله: A-Book، B-Book، انواع مختلف C-Book را که پلتفرم‌های معاملاتی فارکس و CFD خرده‌فروشی ممکن است از آنها استفاده کنند، توضیح دادیم.
این روشی است که معاملات جدید قبل از اینکه با معامله دیگری هجینگ شوند، داخلی‌سازی می‌شوند.
به هر بروکری که در سیاست پوشش ریسکش شفاف نیست، مشکوک باشید! بروکرها نه تنها موظفند که روش‌های مدیریت ریسک خود را توضیح دهند، بلکه باید طرف مقابل پوشش ریسکشان (تأمین‌کننده نقدینگی) را هم اعلام کنند.
خلاصه
ریسک بازار یعنی، ریسک ضرر در موقعیتی که در اثر تغییرات نامطلوب قیمت ایجاد می‌شود. نحوه پوشش ریسک بروکرها برای مدیریت این موضوع متفاوت است.
اصطلاح «هجینگ» به فرآیندی اشاره می‌کند که در آن بروکر فارکس یک معامله موازی با یک نهاد دیگر (تأمین‌کننده نقدینگی) ایجاد می‌کند و با این کار ریسک بازار را کاهش می‌دهد.
اگر شما این را از بروکر بخواهید، می‌توانید اطلاعاتی از فرآیند پوشش ریسک به دست آورید که به شما کمک می‌کند بدانید بروکرتان چقدر در معرض ریسک بازار قرار دارد.
شفافیت، تنها راهی است که بروکر می‌تواند اعتماد شما را جلب کند.
پس توجه به این نکته مهم است که رویه پوشش ریسک یک بروکر، ممکن است به طور کامل ریسک مشتریانش را حذف نکند.
حتما از بروکرتان یک نسخه کتبی از سیاست پوشش ریسکش را بخواهید!
اگر بروکرتان مایل نیست این جزئیات را فاش کند، وقت آن رسیده که به دنبال بروکر دیگری باشید!
محبوب‌ترین سیاست پوشش ریسک و هجینگ این روزها این است که به جای اینکه بروکر هر معامله را جداگانه هجینگ کند، مجموع ریسک را هجینگ کند.
از آنجایی که در معاملات، بروکر همیشه طرف مقابل معاملات شما است، یا تصمیم می‌گیرد معاملات شما را به صورت داخلی انجام دهد، یا به صورت خارجی هجینگ کند. اگر هنوز درس‌های قبلی را مطالعه نکردید، پیشنهاد می‌کنیم آنها را مرور کنید.
درباره نحوه پوشش ریسک بروکرها تحقیق کنید!
ما چندین روشی را که بروکرها برای مدیریت ریسکشان استفاده می‌کنند را توضیح دادیم، اما نکته مهم این است که بدانید هر بروکری متفاوت است و هر کدام روش خود برای مدیریت ریسک را دارند.
مهم است که این نکته را بدانید که بروکر باید به تأمین‌کننده‌های نقدینگی‌ای که با آنها معامله می‌کند وجهی (مارجین) پرداخت کند. اگر یکی از این تأمین‌کننده‌های نقدینگی ورشکست شود و نتواند مارجین بروکر را بازگرداند، ممکن است بروکر در شرایط خطرناکی قرار بگیرد و نتواند از پس تعهدات مالی‌اش به مشتریان بر بیاید.
هر معامله‌ای را که مشتریان یک بروکر انجام می‌دهند، به منزله این است که بروکر در معرض ریسک بازار قرار گرفته است.
وقتی که یک بروکر معامله شما را اجرا می‌کند، می‌تواند:
- معامله شما را به صورت داخلی با معامله مشتریان دیگر خنثی کند ( روش داخلی سازی)
- تجارت شما را به صورت خارجی با تأمین‌کننده نقدینگی خنثی کند
- اگر این کار را قبل از تأیید معامله شما انجام دهد، پیش‌هجینگ (pre-hedging) است (STP).
- اگر این کار را بعد از تأیید معامله شما انجام دهد، پس‌هجینگ (post-hedging) است (A-Book).
- معامله شما را خنثی نکند و ریسک بازار را بپذیرد (B-Book)
- بخشی از معامله شما را به صورت خارجی با تأمین‌کننده نقدینگی خنثی کند و بقیه را B-Book کند (C-Book)
- بیشتر از ۱۰۰٪ ریسک معامله شما را به صورت خارجی با یک تأمین‌کننده نقدینگی خنثی کند (C-Book)
- معامله شما را خنثی نکند و ریسک بازار را بپذیرد و به صورت خارجی با تأمین‌کننده نقدینگی هجینگ معکوس انجام دهد (C-Book)
بروکر طرف مقابل همه معاملات شما است.
معامله‌گران ممکن است در مورد بروکرهایی که از روش B-Book استفاده می‌کنند، ملاحظاتی داشته باشند و فکر کنند که فقط باید با بروکرهایی که A-Book هستند، معامله کنند، اما آنچه در نهایت اهمیت دارد، قیمت‌گذاری دقیق و کیفیت اجرای سفارش‌ها توسط بروکر است.
منبع: https://iranbroker.org/know-forex-brokers-hedging-policy
حالا شما می‌دانید که همه بروکرهای خرده‌فروش فارکس طرف مقابل معامله شما هستند.
به یاد داشته باشید که هجینگ و مدیریت ریسک با تامین کننده نقدینگی گران است، و از آنجایی که بروکرها می‌خواهند سودشان را به حداکثر برسانند، ترجیح می‌دهند تا حد امکان کمتر پوشش ریسک داشته باشند.
این سیاست مدیریت ریسک، به مشتریان این فرصت را می‌دهد که قبل از هجینگ در بازار فارکس اصلی، معامله‌شان با معامله دیگری خنثی شود.
- هنگامی که یک مشتری در یک جهت معامله می‌کند و مشتری دیگری در جهتی مخالف مشتری اول، به این صورت معامله این دو مشتری با هم خنثی یا جبران می‌شود.
- اما وقتی که مشتریان همه در یک جهت معامله می‌کنند، ریسک بازار برای بروکر ایجاد می‌شود. بعد بروکر این ریسک را با هجینگ در بازار اصلی می‌کند.
ما تا اینجا مکانیزم‌های پایه‌ای نحوه پوشش و مدیریت ریسک بازار که بروکرها از آنها استفاده می‌کنند را بررسی کردیم.
به همین خاطر است که هنگام انتخاب طرف مقابل هجینگ (تأمین‌کننده نقدینگی) بروکر، قیمت‌های رقابتی ارائه‌شده، درجه اعتبار، کارآمدی خدمات، میزان اطمینان از نظر فناوری، شهرت و وضعیت مالی تأمین‌کننده نقدینگی را می‌سنجد.
فراموش نکنید که اگر بروکر شما ورشکت شود، پول شما نیز از دستتان خواهد رفت! در مورد مخاطرات ریسک طرف مقابل قبلا در این درس به طور مفصل صحبت کرده‌ایم.
سیاست پوشش ریسک، به شما نشان می‌دهد که بروکرتان از چه روش و سیستمی برای پوشش ریسک استفاده می‌کند. همچنین خواهید فهمید که بروکرتان چگونه ریسک خود را مدیریت کرده، با چه تامین کننده مالی کار می‌کند.
برای ایجاد این هجینگ‌ها، بروکر فارکس مبلغی به عنوان تضمین (مارجین) را نزد طرف مقابل دیگری سپرده می‌کند. (مشابه وقتی که شما به بروکرتان مارجین پرداخت می‌کنید.)
با توجه به اینکه بروکرها مایلند در سطح بالایی از ابهام و عدم شفافیت فعالیت کنند، امیدواریم توضیح کافی در مورد پشت صحنه نحوه مدیریت ریسک و کسب درآمد بروکرها به شما داده، و در این زمینه روشنگری کافی را کرده باشیم.
حداکثر ریسک بازار را که یک بروکر می‌تواند متحمل شود، محدودیت ریسک که توسط سیاست‌های کلی مدیریت ریسک انجام و سنجیده می‌شود، تعیین می‌کند.
تحریریه فارکسر ها