نتیجه همه این محاسبات ریاضی، اطلاعات خاصی به نام “امضای دیجیتال” است.
برای اینکه بیت‌کوین‌های موجود در یک آدرس را خرج کنید، باید مالکیت کلید خصوصی را که با کلید عمومی مرتبط با آن آدرس جفت شده است را اثبات کنید.
جفت کلید از یک “کلید خصوصی” “private key” و یک “کلید عمومی” “public key” تشکیل شده است.
کلید خصوصی یک کلید عمومی تولید می‌کند.
این دو کلید از نظر ریاضی به‌هم مرتبط هستند و اعداد بسیار بزرگی می‌باشند.
سپس کلید عمومی یک آدرس ایجاد می‌کند که می‌توانید آن را با دیگران به اشتراک بگذارید تا بیت کوین دریافت کنید. آدرس به صورت رشته‌ای از حروف و اعداد نمایش داده می‌شود.
سپس با استفاده از محاسبات ریاضی، هرکسی به راحتی می‌تواند ببیند که کلید خصوصی یک کلید عمومی و کلید عمومی یک آدرس را ایجاد می‌کند.
کلید عمومی در قالب آدرس نمایش داده می‌شود که خواندن آن نسبت به کلید عمومی آسان‌تر است و می‌تواند به عنوان هویت مالک در نظر گرفته شود.
اما این توضیح درواقع چیز زیادی به ما نمی‌گوید. این همه محاسبات جادویی ریاضی مبهم برای چیست؟
امضای دیجیتال چیزی است که می‌تواند به تراکنش پیوست شود تا ثابت کند که فرستنده تراکنش واقعی است.
به یاد داشته باشید که “آدرس”، تنها یک نمایش تغییر یافته از یک “کلید عمومی” است و کلید عمومی از یک کلید خصوصی خاص ایجاد می‌شود.
منظور از دزدیدن این است که هرکسی می‌تواند بیت کوین‌ها را از آدرس فعلی به آدرس دیگری (آدرس خودش) منتقل کند.
بنابراین اگر می‌خواهید بیت کوین‌ها را به آدرس دیگری ارسال کنید، ابتدا باید ثابت کنید که شما مالک واقعی آدرس فعلی بیت کوین‌ها را در اختیار دارد هستید.
“امضای معاملات” دقیقا به چه معناست؟ منظور از “امضا” یا “امضای دیجیتال” چیست؟
با توجه به اینکه امضای دیجیتال جزء مهمی در ارزهای دیجیتال است، نیاز داریم که یاد بگیریم امضای دیجیتال در واقع چه چیزی است، چرا وجود آن ضروری است و چگونه عمل می‌کند!
امضای دیجیتال چیست؟
این بدان معنی است که هر آدرس به یک کلید عمومی مربوط می‌شود که آن کلید عمومی مرتبط با یک کلید خصوصی است.
تراکنش، پیامی است حاوی اطلاعاتی درمورد فرستنده، گیرنده، مقدار بیت کوین که باید انتقال داده شود به اضافه کارمزد آن.
امضای دیجیتال در ارزهای دیجیتال به چه معناست؟
زمانی که درمورد امضای تراکنش‌ها یا امضای دیجیتال صحبت می‌شود، معمولا رسانه‌های اصلی در حوزه مالی اطلاعات زیادی را ارائه نمی‌دهند.
بیت کوین از رمزنگاری کلید خصوصی برای ایجاد یک “جفت کلید” استفاده می‌کند که دسترسی به بیت کوین‌ها را کنترل می‌کند.
برای اینکه ثابت کنید شما مالک یک آدرس هستید، باید ثابت کنید که مالک کلید خصوصی مرتبط با آدرس هستید.
در بیت کوین از امضای دیجیتال استفاده می‌شود تا نشان دهد شما دارای کلید خصوصی مرتبط با آدرس هستید؛ بدون اینکه مجبور باشید کلید خصوصی واقعی مربوط به شبکه بیت کوین را نشان دهید.
هدف از امضای دیجیتال چیست؟
این کار چگونه انجام می‌شود؟
وقتی می‌خواهید مقداری بیت کوین بفرستید، کیف پول شما یک تراکنش ایجاد می‌کند و آن را به یک نود در شبکه بیت کوین می‌فرستد و سپس آن را بین دیگر نودهای شبکه منتشر می‌کند.
پس باید راه بهتری هم وجود داشته باشد!
چگونه می‌توانید ثابت کنید که مالک واقعی یک آدرس (و کلید عمومی) هستید بدون اینکه مجبور باشید کلید خصوصی خود را که متصل به آدرس (و کلید عمومی) است را فاش کنید؟
برای انجام این کار، نرم افزار کیف پول شما مقداری محاسبات ریاضی برای تراکنش انجام می‌دهد و پس از آن با کلید خصوصی، محاسبات ریاضی بیشتری انجام می‌دهد.
اگر با مفاهیم “کلید خصوصی” و “کلید عمومی” آشنا نیستید، به این معنی است که دوره “مدرسه ارز دیجیتال” را به ترتیب کامل نکرده‌اید و درس‌های قبلی را مطالعه نکرده‌اید. پیشنهاد می‌کنیم به عقب برگردید و مقالات کیف پول را بخوانید.
همان‌طور که می‌بینید، اثبات مالکیت بیت کوین وابسته به داشتن یک کلید خصوصی است و تعداد بیت کوین‌های متصل به همه آدرس‌ها در بلاکچین بیت کوین ثبت می‌شود.
اما انجام این کار امن نیست. هنگامی که کلید خصوصی شما به طور عمومی شناخته شود، هرکسی می‌تواند به آدرسی که از بیت کوین‌های شما نگهداری می‌کنند دسترسی داشته باشد و حتی آن‌ها را بدزدد!
بعد از ارسال بیت کوین‌ها، اگر کلید خصوصی آدرس جدید را نداشته باشید دیگر کنترل بیت کوین‌های منتقل شده را در دست ندارید. شما آن‌ها را به یک مالک جدید ارسال کرده‌اید. (مالک جدید کسی است که کلید خصوصی آدرس جدید را داشته باشد.)
هدف امضای دیجیتال این است که ثابت کند شما صاحب یک آدرس هستید.
